Dysfunkcje związane z tarczycą są typowo charakterystyczne dla kobiet. Podczas gdy kobiety. około. 10 procent kobiet ma niedoczynność lub nadczynność tarczycy, podczas gdy dla mężczyzn ten stosunek wynosi tylko 1-1,5 procent. W przypadku niedoczynności tarczycy poziom hormonu tyreotropowego (TSH) różni się od normalnego, co można skorygować lekami. Jeśli ktoś chce zajść w ciążę, warto ustawić poziom TSH w granicach 0,2-3 mIU/l, ale niektórzy max. Nie zaleca wartości wyższej niż 1,5-2 mIU/l. Ten ostatni poziom musi być również utrzymywany w czasie ciąży.
Niedoczynność tarczycy często rozwija się samoistnie podczas ciąży lub po porodzie, lub z powodu dziedzicznej skłonności matki. Podczas rutynowego badania krwi – rok po urodzeniu mojego pierwszego dziecka – okazało się, że moja wartość TSH znajduje się poza zakresem referencyjnym 0,27-4,20 mIU/l przy wartości około 7 mIU/l. W rodzinie nie było czegoś takiego, więc nie wiedząc nic o tym problemie, zbadałem go w Internecie i zapytałem krewnego, który jest internistą, o co w tym wszystkim chodzi.
Większość odpowiedzi była uspokajająca, najczęściej spotkałem się z wartością około 10 mIU/l, od której musiałem skorzystać z leczenia, więc pomyślałem, że może mi się to udać. Kilka tygodni później wynik znowu wynosił około 6 mIU/l, więc lekarz rodzinny wysłał mnie do endokrynologa i USG. Po tym, jak otrzymałem wizytę na kolejną wizytę specjalisty ponad dwa miesiące później, poszukałem w Internecie specjalisty od tarczycy, który przyjął mnie w tym tygodniu za sporo (szesnaście tysięcy forintów).
Po czterdziestominutowej rozmowie i badaniu USG opowiedział mi o chorobie, zapewnił, żebym się nie martwił, że jest to jedna z najlepszych chorób, że mogę mieć kolejne dziecko i zwrócił na to uwagę fakt, że nie muszę żyć ze świadomością choroby, ponieważ jakość mojego życia nie ulega pogorszeniu. Naprawdę pocieszające, pomyślałem. Zacząłem więc brać lek o nazwie Euthyroxin, którego wartość była już znacznie niższa przy następnej kontroli, zbliżając się do wartości granicznej.
Nie miałam żadnych poważnych objawów, chociaż mogę powiedzieć, że wiele objawów niedoczynności tarczycy było u mnie prawdziwych, ale od dziesięcioleci. Więc nie odnosiłem tego do tego.
To ciekawe, że objawy niedoczynności tarczycy można uznać za typowe objawy kobiece, takie jak
- drażliwość,
- napięty stan umysłu,
- łamanie włosów i paznokci,
- zapomnienie,
- zaparcia,
- zmęczenie,
- spadek pożądania seksualnego,
- zmęczenie.
Mój lekarz powiedział mi od początku, że nie powinnam nawet wymieniać takich objawów, ponieważ nie jestem jeszcze na etapie, na którym są one prawdziwe. Jeśli posiadam któryś z nich, to nie z powodu mojej tarczycy. Nieźle się z tego uśmiałam, bo miałam znajomego, który faktycznie miał wiele z tych objawów i twierdził, że on też ma chorobę tarczycy i pewnie dlatego nie może schudnąć, tylko tyje, dlatego jego poziom cholesterolu jest wysoki i oczywiście dlatego zawsze się denerwuje itp.. Jednak wyniki laboratoryjne – ku jego głębokiemu ubolewaniu – nie potwierdziły tego podejrzenia, więc musiał szukać innych przyczyn tych problemów.
W miarę upływu lat stało się rutyną zażywanie lekarstw natychmiast po wstaniu, po czym możesz jeść najwcześniej tylko przez pół godziny. Czasem bywa to problematyczne, bo w porannym pośpiechu nie ma już czasu na śniadanie, ale w takich przypadkach zabieram coś ze sobą na później.
Jednak w tym samym czasie mój znajomy, który również ma niedoczynność tarczycy, powiedział mi, że nie dotrzymuje pół godziny i że nie ma w tym nic złego, więc zachęcony tym nie poczekaj chwilę. Miało to dla mnie konsekwencje, kolejne testy znów były znacznie wyższe niż wcześniej. Więc ta próba się nie powiodła, trzeba jeszcze poczekać na śniadanie. Na szczęście co trzy miesiące chodzę na badanie krwi i zostało to wykryte na czas.
Wtedy nadszedł czas, aby porozmawiać o ponownym zajściu w ciążę. W Internecie można przeczytać zarówno dobre, jak i złe rzeczy, o osobach, które nie mogły zajść w ciążę lub wielokrotnie poroniły z powodu złych wartości tarczycy. Niektórzy nawet wymieniali niepełnosprawność jako możliwy „efekt uboczny”. Więc nie próbowaliśmy, dopóki mój poziom nie spadł do 2-3 mIU/L. Udało się to jednak osiągnąć jedynie poprzez zwiększenie dawki leku. Podnieśliśmy poziom za pomocą połowy tabletki (25 mikrogramów), a następne wyniki laboratoryjne wykazały cudowną wartość 1,83 mIU/l. Zaczęliśmy więc planować dla niej rodzinę, a kilka tygodni później potwierdził nas pomyślny test ciążowy.
Potem kolejne badanie krwi, szybko, jak najszybciej, bo mój lekarz powiedział, że warto sprawdzić wyniki w ciągu 4-6 tygodni po zapłodnieniu, bo w przeciwieństwie do wielu innych leków, tarczycy muszą przyjmować normalne lub zwiększona dawka nawet w czasie ciąży, co nie tylko nie szkodzi płodowi, ale jest wręcz konieczne. Zgodnie z pierwszymi testami, mój wynik znowu był poza zalecanym zakresem dla czasu trwania ciąży, wynosił 3,9 mIU/l, więc lekarz zalecił kolejne zwiększenie dawki leku, teraz do 100 mikrogramów. Ale następnym razem wrócił na swoje miejsce, do 1,57 mIU/l i tak już zostało. Zaleca się częste monitorowanie przez całą ciążę, ponieważ zapotrzebowanie na wyższą dawkę hormonu tarczycy może wzrastać wraz z rozwojem płodu, a jeśli to konieczne, należy zwiększyć dawkę leku.
Z kilkuletnią niedoczynnością tarczycy mogę powiedzieć, że nigdy nie powinna być gorsza niż ta choroba, ponieważ jeśli przyjmujesz lek zgodnie z zaleceniami i regularnie kontrolujesz morfologię krwi, możesz łatwo utrzymać ją pod kontrolą i nawet poczęcie i ciąża przebiegają spokojnie. Mam nadzieję, że moja historia pomoże dać trochę pocieszenia tym, którzy chodzą w tych samych butach co ja.
Flora
Co to jest niedoczynność tarczycy?
Dysfunkcje związane z tarczycą są typowo charakterystyczne dla kobiet. Podczas gdy kobiety. około. 10 procent kobiet ma niedoczynność lub nadczynność tarczycy, podczas gdy dla mężczyzn ten stosunek wynosi tylko 1-1,5 procent. Na tle niedoczynności tarczycy tzw Zapalenie tarczycy Hashimoto to zapalenie tarczycy. W tym przypadku gruczoł tarczycy jest w stanie zapalnym, ponieważ organizm traktuje komórki tarczycy jako obce i wytwarza przeciwko nim przeciwciała, więc jest to zaburzenie autoimmunologiczne.
Na szczęście ten proces opisany jako przerażający nie jest bezpośrednio postrzegany przez znaczną część zaangażowanych osób. Samo zapalenie nie może i nie powinno być leczone, ale celem jest osiągnięcie normalnego, zrównoważonego funkcjonowania tarczycy za pomocą leków. Sama „choroba” jest dość często dziedziczona po stronie żeńskiej, jeśli występuje u matki, to istnieje 25-35% szans, że pewnego dnia pojawi się również u dziecka płci żeńskiej.
Niektórzy ludzie rozpoczynają leczenie odwykowe powyżej 6-8 mIU/l, inne powyżej 10 mIU/l. Ale do tego czasu, jeśli pacjent nie zauważa objawów i nie planuje mieć dziecka (co wymaga niskiej wartości TSH), to w wielu przypadkach nie wiąże się to nawet z przyjmowaniem leków. Osoby, u których już zdiagnozowano ten problem, muszą być monitorowane do końca życia, ponieważ może wystąpić pogorszenie, które należy skorygować lekami. Każdy, komu udało się wyregulować poziom TSH, powinien chodzić na kontrolę tylko raz lub dwa razy w roku.
Jeśli ktoś chce zajść w ciążę, wskazane jest obniżenie poziomu TSH do 0,2-3 mIU/l, ale niektóre osoby max. Nie zaleca wartości wyższej niż 1,5-2 mIU/l. Ten ostatni poziom musi być również utrzymywany w czasie ciąży. Według jednego z najbardziej pouczających serwisów specjalistycznych związanych z chorobami tarczycy, podczas ciąży warto co sześć tygodni sprawdzać morfologię krwi, ponieważ zapotrzebowanie na hormony może również wzrosnąć z powodu wzrostu płodu.
